Dat er ook in Nederland etiquette worden nageleefd valt niet over te twisten, maar kloppen de etiquette die buitenlanders Nederlands achten?

Hoe begroeten wij elkaar?

De meest gebruikelijke vorm van begroeting is de handdruk. Deze is stevig en snel en wordt vergezeld van een glimlach en een herhaling van je naam. In Nederland schudden we iedereen individueel de hand, dus ook kinderen. Deze etiquette is in de laatste jaren zelfs op scholen te zien. De kinderen schudden de leerkracht iedere ochtend bij binnenkomst en iedere middag bij vertrek de hand. Volgens de buitenlanders geven we – als de ander een zeer goede vriend is – drie kussen in de lucht vlakbij de wang. Dat er in Nederland drie kussen gegeven worden klopt wel, maar of dit luchtkussen zijn? Ook schijnen wij alleen de voornamen te gebruiken bij familie en goede vrienden en spreken we anderen aan met meneer of mevrouw gevolgd door de achternaam, voor zover we die weten. Pas als de ander aangeeft dat je zijn of haar voornaam mag gebruiken, ga je hiertoe over. Dit klopt volgens de etiquette wel.

Wat voor geschenken geven wij elkaar?

Als we af gaan op de etiquette volgens het buitenland dan zijn de voornaamste cadeaus bij een huisbezoek: een doos chocolaatjes van goede kwaliteit, een plant, een boek of bloemen voor de gastvrouw. Bij het geven van bloemen wordt er een boeket gegeven met een oneven aantal bloemen, maar niet 13, want dat brengt ongeluk. Witte lelies en chrysanten worden geassocieerd met begrafenissen en kun je dan ook beter niet geven. Officieel geldt volgens onze etiquette dat witte bloemen beter niet aan ouderen gegeven kunnen worden, vanwege de associatie met begrafenissen. Geschenken worden ten aller tijden mooi ingepakt. Wat ook gezegd wordt en ook klopt volgens de Nederlandse etiquette is dat wijn geen goed geschenk is bij een diner, omdat de gastheer waarschijnlijk al een goede wijn voor het diner uitgekozen heeft en je hem hiermee kunt beledigen. Ook een cadeau dat je volgens de buitenlanders beter niet kunt geven omdat het ongeluk brengt, zijn puntige voorwerpen zoals messen. Een etiquette over het geven van geschenken die ook klopt is dat wij geschenken meestal direct openen als we deze ontvangen.

Hoe horen wij te dineren?

Volgens het buitenland dineren we in Nederland vrij formeel en zijn onze tafelmanieren Continental – daarbij wordt de vork in de linkerhand en het mes in de rechterhand gehouden. Wat we verder doen als we alleen een vork vast hebben is niet duidelijk. Plaatsnemen gebeurt uitsluitend op verzoek van de gastheer of -vrouw. Mogelijk krijg je een specifieke plek aangewezen. Daarnaast blijven de mannen ook over het algemeen staan totdat alle vrouwen plaats hebben genomen. Deze gebruiken worden niet meer overal toegepast maar is wel een officiële etiquette van de Nederlandse samenleving.
Je mag pas beginnen te eten nadat de gastvrouw begonnen is. Bovendien wordt voedsel in Nederland zelden met de handen genuttigd. Zelfs boterhammen worden volgens de etiquette met mes en vork gegeten. Dit zie je dan ook vaak terug in een lunchroom, waar altijd bestek wordt geserveerd. Of mensen hier uiteindelijk gebruik van maken, hangt af van het gezelschap en de gebruiken die de mensen van huis uit hebben meegekregen. Toch kennen wij enkele voedingsmiddelen die uitsluitend met de handen gegeten worden, zoals kippenpootjes, ongepelde garnalen en pizza. Mocht een buitenlander zich aan de Nederlandse etiquette willen houden dan is de kans groot dat hij kip met mes en vork eet.
De eerste toast wordt door de gastvrouw gebracht, mocht er een eregast aanwezig zijn dan wordt er van hem of haar verwacht later op de avond ook een toast te doen. Ongesneden salade dient men niet te snijden maar met een vork te vouwen. Ook deze etiquette bestaat wel degelijk maar zie je niet vaak meer terug. In Nederland wordt verspillen van voedsel als een zonde gezien, begin daarom altijd met kleine hoeveelheden en eet je bord leeg. Zolang je nog aan het eten bent liggen je mes en vork richting de zeven en vijf gedeeltelijk gekruist. Als je klaar bent dan leg je je mes en vork parallel over de rechtertkant van je bord. Dit gebruik wordt nog steeds veel toegepast en klopt helemaal volgens de Nederlandse etiquette.

En hoe worden we in de zakenwereld gepresenteerd?

Aangezien Nederland een lange geschiedenis van de internationale handel kent, zijn veel Nederlanders bekend met zakendoen in het buitenland. Nederlanders zijn over het algemeen ook zeer geïnteresseerd in je bedrijf en leren het bedrijfsleven van een buitenlander graag kennen. Ook luistert het bedrijfsleven nogal nauw en kennen de meeste mensen van hoog niveau elkaar allemaal. Hier tussen komen is vrij lastig, daarom is het vooral onder oudere, bureaucratische bedrijven verstandig om een derde partij mee te nemen. Dit is niet verplicht maar aangezien je op kennis beoordeeld wordt, kun je er verstandig aan doen. In Nederland is het volgens de buitenlanders verstandig om in een gesprek aan te tonen hoe de relatie voor beide partijen het voordeligst is. Nederlanders kijken vooral naar een perspectief op de lange termijn, zodat goed duidelijk wordt wat de bedoelingen zijn van het buitenlandse bedrijf. Wil je een goede werkrelatie bevorderen, zorg er dan voor dat je hun privéleven respecteert. Volgens de buitenlanders hechten wij veel waarde aan onze vrije tijd en vinden we het vervelend als ons gevraagd wordt om over te werken of in het weekend door te gaan. En ik geloof dat ook die etiquette wel klopt. Daarnaast wordt ook gezegd dat Nederlanders wel gastvrij zijn, maar dat ze dit vaak voor familie en vrienden reserveren. Daarom komen we in het bedrijfsleven vaak over als gereserveerde en formele mensen. En ook deze etiquette klopt wel volgens onze gebruiken. Deze gereserveerde en formele houding schijnen we ook in het aanraken te willen waarborgen. We vinden het prettig als mensen de juiste afstand bewaren en geen emoties tonen of overdreven handgebaren gebruiken. We schijnen zeer direct te zijn in onze communicatie en kunnen nog al bot overkomen op een cultuur waar communicatie meer indirect en op context aangedreven is. Zoals dit bijvoorbeeld in de Griekse cultuur juist weer het geval is. Nederlanders maken geen gebruik van overdrijving en verwachten dat ja of nee in heldere woorden wordt gezegd. Het is gebruikelijk dat ideeën openlijk worden besproken en dat tijdens vergaderingen iedereen recht heeft om zijn mening te uiten. Informatie wordt dan ook openlijk in alle afdelingen gedeeld en vooral in ondernemende bedrijven met alle werknemers gedeeld. Dingen vertellen die niet waar zijn en later aan het licht komen, helpen je reputatie om zeep, omdat je vervolgens als onbetrouwbaar wordt bestempeld.

Conclusie?

Kijken we naar de etiquette die in het buitenland over ons bekend zijn, dan kloppen de meeste wel aardig. Je mag dus wel verwachten dat een goed voorbereide zakenpartner af weet van de Nederlandse etiquette en zich hier voor een deel aan houdt. Aan de andere kant is het ook belangrijk dat we ons als Nederlanders verdiepen in de gebruiken en gewoontes van de buitenlandse zakenpartner. Misschien staan onze gebruiken wel haarscherp tegenover die van onze zakenpartner? En is hier de gulden middenweg wellicht verstandiger.

Nog meer gekke gewoontes van Nederlanders weten? Op Womentoday.nl staan nog verschillende andere interessante feiten.