Hoe leer je je kinderen aan u te zeggen, of mensen begroeten bij binnenkomst?

Het goede voorbeeld

Allereerst is zelf het goede voorbeeld geven de beste methode. Er zijn mensen die hun kinderen de hele dag door corrigeren, maar ook alleen maar het goede voorbeeld geven. Uiteindelijk zullen de kinderen van beide ouders het leren, maar dan op een andere manier. De hele dag boven op de lippen van je kinderen zitten, is nogal geforceerd. Zelf laten zien hoe het hoort en je kind hierin begeleiden is een natuurlijkere manier. Wil je je kinderen leren u te zeggen tegen ouderen, doe dit dan zelf ook. Leiden gaat tenslotte om voor- en nadoen. Door je kinderen de juiste richting op te helpen, gaan ze het vanzelf nadoen. Maak je er een issue van dan gaan je kinderen er graag tegenin. Dit doen ze nu eenmaal van nature.

Consequent zijn

Verwacht ook niet dat ze het na een keer weten, maar blijf consequent het goede voorbeeld geven. Je kunt niet verwachten dat je kinderen altijd met mes en vork eten als je zelf het eten met de handen in hun mond stopt, omdat je toevallig geen vork in de buurt hebt. Wat kinderen nooit anders zien, kennen ze ook niet. Verbaas je je over het geschreeuw van je kinderen, ga dan bij jezelf na of je misschien zelf ook niet regelmatig schreeuwt. Willen ze hun tanden niet poetsen, zien ze het jou zelf wel doen? Zeggen je kinderen gedag bij binnenkomst? Of doe je het zelf misschien niet altijd?

Tips

De beste tip is wellicht je ervan bewust zijn dat je in alles een voorbeeldfunctie hebt. In bijzijn van je kinderen dien je je dus eigenlijk voorbeeldig te gedragen, wil je dat ze het goede gedrag overnemen. Gaat het wel eens fout? Ja! Is het juiste voorbeeld geven altijd mogelijk? Nee! Hiermee heb je misschien ook het antwoord op de vraag waarom kinderen zich er ook niet altijd aan houden. We zijn tenslotte mensen en fouten maken is menselijk.

Uiteindelijk gaan ze als ze “meestal” het goede voorbeeld krijgen en ook de reden te horen krijgen, wel inzien dat sommige etiquette belangrijk zijn om na te leven. En daarnaast ook in welke situatie het uiterst belangrijk is en wanneer het niet zo erg is als het een keer niet gedaan wordt.

De onmogelijke puber

Ook brutale en niet luisterende pubers gaan vanzelf het licht zien, je zult als ouder alleen behoorlijk veel geduld moeten hebben. Een puber zit in een zeer egocentrische fase en het woord zegt het al, dan denken ze niet aan anderen en dus al helemaal niet aan rekening houden met de ander. Uiteindelijk is dat waar etiquette toch om draait, rekening houden met de ander met behoud van respect voor jezelf.