Mag je een kind van een ander terechtwijzen?

Een krijsend kind in een wachtkamer, een kind dat een ander kind een klap geeft, een kind dat irritant met een prullenbakdeksel staat te klepperen, wat doe je? De ene ouder zegt dat kinderen opvoeden een heel dorp vergt terwijl sommige andere ouders geen bemoeizuchtige wenst.

Wel of niet?

Maar wat zegt de etiquette hier nu over, hoort het nu wel of hoort het nu niet. Mocht je samen met het kind zijn en zonder ouders erbij dan mag je het kind, mits op een redelijke manier, terechtwijzen. Dit geldt bijvoorbeeld wanneer het kind bij je logeert of als je de ouder nergens in de nabije omgeving ziet. Is een van de ouders van het kind aanwezig dan steekt u zich – niet in het geheel – in de ouderrol.

Ook als de ouder in de opvoeding te wensen over laat, hoor je je in te houden. Dit is zeer gevaarlijk terrein en hier wil je je niet bevinden. Mocht het zo storend zijn dat je zelf niet meer redelijk kunt vertoeven dan kun je de ouder wel altijd wijzen op het storende gedrag.

Maar….

Toch is het in sommige gevallen wel degelijk gewenst. Immers vreemde ogen dwingen. Een kind dat krijsend in een wachtkamer zit met misschien wel 10 andere veel ziekere patiënten om zich heen, heeft wellicht een standje nodig van een vreemde. Zeker als de eigen moeder niet in staat is om het kind tot zinnen te brengen. Dus ook al lijkt het onbeschoft, eigenlijk mag je de persoon die ervoor zorgt dat je kind na eindeloze minuten eindelijk stil is bedanken voor het initiatief en de moed die het genomen heeft om een deel van de opvoeding op zich te nemen. Namelijk je kind leren dat het niet alleen op de wereld is en rekening heeft te houden met andere mensen om zich heen. In dit geval kun je je dan ook afvragen of de moeder niet een etiquette schendt, in plaats van de persoon die het kind terecht wijst.